Fiona Everdell

Chociaż od ich pierwszego spotkania minęły już dwa lata, Lana wciąż pamięta o tajemniczej postaci, w której dostrzegła zagrożenie i konkurencję. Choć początkowe próby wyśledzenia Alkahest spełzły na niczym, męczennica od czasu do czasu wspomina ją (choć wciąż jest przekonana, że samodzielny łowca wiedźm jest mężczyzną), a czasem nawet próbuje dowiedzieć się chociaż marnych plotek, nawet jeśli te nie doprowadzą jej nigdzie.

Indoktrynacja młodych duszyczek, ot co (˵ ͡° ͜ʖ ͡°˵)

To bardzo dziwna relacja.

Wszystko wskazuje na to, że Lana nie lubi Matthewa, a na dodatek wykorzystuje każdą okazję, by móc zabawić się jego kosztem i powyżywać psychicznie. A przynajmniej próbuje, bo Matt nigdy nie pozostaje jej dłużny. Prawdopodobnie to sprawia, że kobieta ma o nim nieco wyższe mniemanie niż o pierwszym lepszym inkwizytorze, który woli nie wdawać się w kąśliwe pogawędki z męczennicą. Jeśli do tej pory ta relacja nie była dziwna, ich sprzeczki zmienia się czasem w sarkastyczną, ale poważną pogawędkę, w trakcie której nierzadko się zgadzają ze sobą, wciąż próbując znaleźć na siebie nawzajem haka.

Lana nawet nią nie gardzi. Ba, wszystko wskazuje na to, że traktuje Selene jak jakąś dobrą koleżankę (których zresztą nigdy nie miała zbyt wiele~). Zupełnie nie przeszkadza jej fakt, że Sel uważa ją za zupełnie inną osobę. Nawet gdy będąc w oficjalnym płaszczu i masce, Lana spotyka Selene i dochodzi między nimi do słownych utarczek, męczennica traktuje to jako pewnego rodzaju zabawę, grę (przynajmniej póki Sel nie przegina, wtedy się złości). Święcie wierzy, że prawda w żaden sposób nie zepsuje jej kontaktów z Selene, mimo to nie rwie się do jej wyjawienia. Zasady to zasady, męczennice muszą kryć swoją tożsamość.

Wszystko zaczęło się, gdy Lana postanowiła mieć oko na często pijącą Selene. Początkowo czysto zawodowe zainteresowanie (pilnowanie, czy kobieta nie rozgaduje ważnych informacji niepowołanym ludziom) zamieniło się w sympatię, szczególnie, że Lana zawsze była zainteresowana zawodem kata.

Lorem ipsum~