Leshico Kowal

Dane Osobowe

Imię i nazwisko: Leshico Pseudonim: Leshico Kowal Wiek: 23 lata Rasa: Człowiek Grupa: Mieszkańcy Ranga: Mistrz kowalstwa Zawód: Kowal

Wygląd

Najpierw rzuca się w oczy jego stalowy pancerz pokrywający piersi i całe nadbrzusze zaczepiony na skórzanym materiale przechodzącym w szelki. Następnie jego gruby i szeroki skórzany pas, który trzyma w ryzach wielokrotnie łatane chłopskie spodnie, które od dołu wchodzą w długie, być może porządne, kozaki na małym obcasie. Buty są wiązane trzema, kontrastującej barwy, skórzanymi paskami i zawinięte na końcach; można na nich również znaleźć kilka dodatkowych szwów. Wracając wzrokiem ku górze dostrzega się tak naprawdę całkiem wysokiego, dobrze zbudowanego młodzieńca o lekko opalonej karnacji. Lekko wychylająca się spod pancerza koszula ze starannie zawiniętymi rękawami wciąż przejawia gdzieniegdzie swoją oryginalną jasną barwę. Dłonie niegdyś schowane za krzywym uśmiechem tępego dzieciaka w geście swobody skryte są w zwierzęcej skórze. Dopiero gdy spojrzysz na chłopaka po raz drugi, znając już jego nietypową postawę i strój, jesteś w stanie dostrzec o kolorze królewskim, czujne, bystre ślepia zanurzone łagodnie u nasady czoła przysłoniętego równo szatynowym grzybem na jego głowie.

Rysunek tylko poglądowy

Historia i Charakter

-Proszę - rzekł życzliwy chłopak o szerokim uśmiechu, podając starszej pani klucze, które upuściła niedaleko jego rodzinnego zakładu kowalskiego.
Chłopak wyraźnie zmęczony i z lekko zadyszką wręczył damie przedmiot, który już trzecią minutę szukała przed drzwiami do swojej chałupy.
-A więc to tu Pani mieszka, Pani Finbredge. -"Cieszę się, że nie musiała martwić się zbyt długo".

-Leshico! Choć się s nami pobawić! - krzyknął bachor otoczony grupką przyjaciół, z którym miał już życzliwy chłopak kiedyś do czynienia, przyłapując go na próbie kradzieży jednego ze stworzonych przez siebie metalowych wisiorków.
-Nie teraz! Teraz muszę pomóc ojcu. Nara! - krzyknął z daleka ów młodzieniec, wybierając inną drogę do domu.
Widząc uciekającego Leshico dzieciaki rzuciły się ochoczo w jego stronę -Czekaj! Może Ci pomożemy!

Spławione słodyczami u progu zakładu z kowadłem na szyldzie przez starszego kowala z szerokim uśmiechem na twarzy zapomniały o wcześniejszych planach i poszły dalej wzdłuż drogi.
-Twoja Matka mówiłaby, że masz z nimi pójść. Kwadrans czy dwa by Cię nie zabił, a młotki czegoś może by się od Ciebie naumieli i wyrosłyby na porządne dzieciaki! - rzekł hardym głosem w kierunku niewzruszonego Leshico.
-To przecie dzieci! Jak dam im trochę to chwycą za całość!

-Leshico, wycerowałbyś moją spódnicę, znowu na mnie ktoś wpadł na rynku. - odezwał się łagodny głos zza pleców, uderzającego silnie kowalskim młotem w mosiężne kowadło młodzieńca.
-Samo to potrafisz! Przecie tyś mnie uczyła! - nie przestając uderzać, podniesionym głosem próbował przedrzeć się przez głośny stukot.
-Ale przecież od czegoś mam dzieci! No i ty robisz to lepiej i szybciej.
-Właśnie, Annie! Gdzie jest ten bachor? Ją naucz.

----------------------------------------------------------------------------------
To był dzień jak co dzień. Zawsze energiczny Leshico ze swoją wielką dobrodusznością do starszych - niechęcią do bachorów, znów cały dzień spędzał na pomaganiu rodzicom, sąsiadom i odpędzając się od dzieciaków, które zafascynowane jego pracowitością, kunsztem jego wyrobów i znudzone brakiem przygód podążały za nim jak ćmy do światła, choćby tylko oglądając jego pracę w kuźni; nie zamieniając przy tym słowa. Młodzieniec znany był z tych cech w okolicy, wierzono również, że świetnie posługuje się ostrzami, które wykona oraz każdą inną bronią czy pancerzem, co wówczas niestety mijało się z prawdą.
Jego siostra, Annie, tymczasem rzadko opuszczała ściany swojego pokoju, dogadując się jedynie z matką.
Annie nie spędzała czasu z bratem, a raczej go unikała - sprawiło to, że Leshico stawał się co raz bardziej podejrzliwym człowiekiem każdego dnia. Podejrzliwym do tego stopnia, że nasłuchiwał każdego szmeru, by dowiedzieć się czegoś więcej na temat, którego również rodzice starali się unikać. Podejrzliwym tak, że każdy nagły odgłos wprawiał go w przerażenie i rozszerzał mu źrenice. Pomimo, że był to nawyk, przez który nabawił się sporo kpin, chęć jego powstrzymania była znacząco mniejsza od ciekawości, jaką kierował się w życiu. Ostatecznie coś, czego się wstydził, wkrótce uratuje mu życie...
Annie nie radziła sobie z żadnymi pracami domowymi, co zmuszało Leshico do opanowania każdej z nich.
Annie ani razu nie pokazała się Leshico z uśmiechem na twarzy, co sprawiło, że on zawsze starał się go tam mieć, gdy spojrzy na siostrę.
Annie była dla brata celem. Nie mógł go dosięgnąć. Dlatego starał się z całych sił, żeby to zmienić.
Annie była wiedźmą.

Wszystko zmieniło się tamtej deszczowej nocy, kiedy Annie niemal zabiła każdego z członków rodziny. Rodziny, która tak mało znaczyła w Wishtown, że nawet nie posiadała nazwy. Ta Rodzina jak wiele innych anonimowych rodzin miała zostać zmieciona przez jednego z tak zwanych Koszmarów - nocnych stworów, o których krążą jedynie plotki; atak nadszedł tak niespodziewanie jak tajemnicze było życie dziewczynki dla naszego bohatera...

----------------------------------------------------------------------------------
Ciąg Dalszy Nastąpi...



Umiejętności

Kowalstwo - Mistrz
Krawiectwo - Zaawansowany
Garbarstwo - Zaawansowany
Szewstwo - Zaawansowany
Kucharstwo - Zaawansowany
KPP (Konserwacja powierzchni płaskich) -Zaawansowany
Czytanie - podstawowy
Znajomość języków - tylko rodzimy

Posługiwanie się bronią białą - Podstawowy

Akceptuję i życzę miłej gry~