Dom grabarza

First topic message reminder :


Osadzony nieopodal cmentarza dom jest ledwie widoczny z poziomu pobliskiego kościoła - znajduje się on na wgłębieniu w terenie, chłodnymi wieczorami zalewając się aż po okna mgłą. Sam, niewielkich rozmiarów budynek, wykonany jest z cegły. Choć ząb czasu nie naruszył samych ścian, tego samego nie można powiedzieć o gdzieniegdzie dziurawym dachu, którego rozpadające się elementy od lat leżą w gąszczach traw. 
Miejsce to można by uznać za opuszczone, gdyby nie szczegóły: wydeptana ścieżka prowadząca do drzwi wejściowych, często uchylone okno i paląca się od czasu do czasu lampka na ganku. Mieszkańcy i stali bywalcy Wishtown wiedzą jednak, że miejsce należy do tutejszego grabarza, od wielu lat zajmującego się obrzędami pogrzebowymi na umieszczonym nieopodal cmentarzu.

Wiedział, jak ciekawym obiektem dla balsamistów byłoby to miejsce, gdyby na własne oczy mogli przekonać się o działaniu magii, nawet gdy przebywała ona poza ciałem właścicielki. Oczywiście zamierzał milczeć jak grób, wiedząc, że podejrzenie o nadmierną opiekę, a mianowicie stosowny pochówek, spadnie na niego, przez powiązanie z Yvonne i niedalekie miejsce zamieszkania. Wolał nie dostarczać balsamistom ekscytacji, a reszcie Inkwizycji powodu do plotek. Dlatego, choćby cały Ponury Bór gnił stopniowo począwszy od grobu Yvonne, Seth nie mógł podzielić tej tajemnicy z nikim innym niż grabarz i Yvette.
Ledwie się podnieśli, a Seth chyba po raz drugi w życiu potknął się o własne nogi zstępując na nierówny kawałek ziemi. "Tak, chodźmy stąd"  — popędził ją, nie chcąc dłużej kusić losu, gdy ten zaczął nawoływać już o swoją ofiarę.
Grabarz nie był ślepy, ani głupi — widział zachodzące w otoczeniu zmiany, lecz nie naciskał, nie chcąc pogrążać dziewczyny, która i tak nie tryskała dobrym humorem. Pytania zostawił sobie na później, odpowiadając jedynie:
— Nigdy nie przestaję dbać o cmentarz. To mój obowiązek.
Seth przewrócił oczyma, słysząc patetyczne słowa z bezsensowną misją, czego zapewne nikt nie dostrzegł w ogólnej ciemności. W milczeniu oddalili się od grobu, odprowadzając grabarza.
Wkrótce potem tą samą drogą powrócili do zamczyska Inkwizycji, pojawiając się w samą porę, by uniknąć zbędnych pytań i komentarzy. Zakończyli ten dzień jak zawsze; żegnając się pod na korytarzu skazanych.

/zt x2