Pracownia Lilith

First topic message reminder :

Gdzieś na końcu jednego z korytarzy w rzadko uczęszczanej części zamczyska znajdują się najzwyczajniejsze dębowe drzwi zamykane na klucz. Próżno szukać tabliczki informującej o przeznaczeniu tego pomieszczenia lub informującej, że nieupoważnionym wstęp wzbroniony — w końcu coś takiego jedynie przyciągnęłoby uwagę nieproszonych gości.
Po przekroczeniu drzwi trzeba przejść przez krótki hol, po czym nacisnąć klamkę kolejnych, niemal identycznych, by ujrzeć dosyć dużą pracownię.
Próżno szukać tu okien, jednakże Lilith zadbała o to, by pokój był dobrze oświetlony, dlatego nikt nie ma problemu z zobaczeniem wielkiego, drewnianego, prostokątnego stołu, na których stoją różne mikstury, płyny, przyrządy, zegary, szkło laboratoryjne, lusterka. Oprócz tego na stole leżą rozmaite rysunki, szkice, kartki z obliczeniami, księgi, notatki, zdjęcia, zioła, kamienie szlachetne i półszlachetne, a także łańcuchy, obroże oraz liny.
Dopiero po chwili nowoprzybyły dostrzega kilka krzeseł stojących przy stole oraz przymocowane do pomalowanych na beżowo ścian dębowe półki, na których stoi jeszcze więcej książek... a także kilka słoi zawierających kończyny i oczy stworzeń zdecydowanie niebędących ludźmi ani zwierzętami.
Jeśli popatrzy się w lewo, na końcu pomieszczenia zobaczy się kilka klatek sporych rozmiarów — na tyle dużych, by stworzenia w nich się znajdujące mogły rozprostować kończyny. Obecnie zamieszkana jest tylko jedna. Znajduje się w niej istota wzrostem i budową przypominająca wilczura, lecz mająca granatową łuskę zamiast sierści, fioletowe oczy i dodatkową parę łap, a kaganiec rzucony niedaleko klatki daje wyraźnie do zrozumienia, że psowaty Koszmar warczący na wszystkich poza Lilith był wcześniej zdecydowanie mniej potulny...

Lilith momentami zachowywała się wręcz aspołecznie, jednakże doskonale wiedziała, że nie mogła sobie pozwolić na niestawianie się na spotkania. Należało to do jej obowiązków, a przy tym dawało jej pojęcie o najważniejszych i najbardziej naglących kwestiach. Nie mogła się obyć bez tej minimalnej wiedzy. Nie chciała także robić sobie wrogów, separując się od innych ani tym bardziej unikać spotkań z tymi jednostkami, które darzyła sympatią. Wreszcie jednak, nie zamierzała z błahych powodów robić kłopotów osobie tak przez niej poważanej jak Ananke. Ot, musiała tylko powiedzieć to co teraz w skróconej, pozbawionej filozofowania wersji przed liczniejszym gronem.
- Faktycznie, zbliża się już ten czas… – powiedziała cicho. – Naturalnie zjawię się punktualnie i przedstawię to, co jest godne uwagi naszych sióstr. Pozostałe kwestie pozostawię na czas, gdy – ku mojemu ukontentowaniu – dowiem się czegoś więcej.
Gdy Ananke wstała, Lilith – podzwaniając przy tym bransoletkami oraz naszyjnikiem z zębatek – zdjęła swój kapelusz i kiwnęła lekko głową.
- Powiedziałam już wszystko, co warte jest twojego czasu, królowo. Nie będę cię dłużej zatrzymywać.
Ponownie założyła nakrycie głowy i odprowadziła Ananke do drzwi, ostatni raz się z nią żegnając. Wkrótce potem, gdy tylko kroki ucichły, przyklękła przy Koszmarze w klatce, by sprawdzić, jak tam jego wrażenia po pierwszym od dawna spotkaniu innej czarownicy. Na dodatek tak wyjątkowej.

z/t x2