Lilith czasami odrywa się od pracy!

Wiele dni pracy zaczęło przynosić efekty i przyszedł czas, by streścić Ananke postępy. Oprócz tego poruszyłam pewną kwestię, która nie miała zbyt wiele wspólnego z moją pracą, ale coś kazało mi zadać królowej nurtujące mnie pytanie... Dobrze zrobiłam, prawda, Tommy? Gdy już wyczerpałyśmy chwilowo temat tyczący się działań poza zamkiem i polityki rasowej, wróciłyśmy do omawiania mocy wiedźm i Koszmarów, dyskutując o różnych hipotezach i chcąc odkryć genezę tych stworów. Raport zakończył się obietnicą spotkania się na najbliższym zebraniu.

Nie chciałam się czuć samotna? Musiałam pokazać, że Klejnot Królowej nie zamknął się w swoim świecie i jest świadom obecnej sytuacji, interesuje się nią? Chciałam zdobyć ciekawe informacje? Określić w końcu swój stosunek do Umbry? Chyba wszystkiego po trochu. Dlatego cieszy mnie, że udało się te cele zrealizować, na dodatek w miłej atmosferze.

Zazwyczaj nie lubię, gdy dzieje się coś, czego nie mogłam przewidzieć, ale akurat to nieoczekiwane spotkanie w lesie mnie... ucieszyło? Zbliżyłam się trochę do osoby, którą lubię, ja poznałam lepiej ją, ona mnie. Pod wpływem alkoholu i emocji czasami mówiłam trochę za dużo, ale wiesz co, Tommy? Najciekawsze jest to, że nie wiem, czy to dobrze, czy źle.

Chciałam sprawdzić pewną plotkę o mężczyźnie, który ponoć odpowiadał za zniknięcie czarownicy. To była jedna z najgłupszych decyzji, jakie podjęłam przez ostatnie cztery, może pięć lat... Przyniosła ciekawe konsekwencje: rzekomy zabójca nie tylko mnie nie wydał, ale uciął sobie ze mną dłuższą rozmowę i zaprosił na kolację. Mogłam spędzić tę i wiele następnych nocy w inkwizycyjnej celi, lecz zamiast tego wróciłam do zamczyska bogatsza o interesującego i obeznanego w świecie burżuazji znajomego.

W porównaniu z pełną wrażeń zimą wiosna minęła mi zaskakująco spokojnie. Latem jednak usłyszałam o pewnym nietypowym stworze, którego kilka czarownic widziało w okolicach jeziora. Postanowiłam to sprawdzić. Poprosiłam o pomoc Fanny, wiedząc, że mogę na nią liczyć. Pochwyciłyśmy wyjątkowo ohydnego stwora. Po dobrze wykonanym zadaniu zasłużyłyśmy na filiżankę kawy.

Czas mijał. Kolejne dni zamieniały się w tygodnie, a tygodnie - w miesiące. Około dwa lata po polowaniu na Koszmara z Fanny, wiosną, wydarzyło się coś wyraźnie wyłamującego się z rutyny: spotkałam jej przyjaciółkę, Astaroth, z którą ja sama nigdy nie byłam blisko. Akurat wróciła z podróży, gdy ja przyszłam do Cyrku. Powiedziała coś, czego zupełnie się po niej nie spodziewałam: chciała dołączyć do Ananke. Wiesz, Tommy, nie spodziewałam się, że cokolwiek mnie tak tego dnia ucieszy.

Długo nad tym myślałam. Obracałam to w głowie, przeliczałam wady i zalety. W końcu poprosiłam Fanny o pomoc w dowiedzeniu się, co dokładnie stało się z moim ojcem. Tamtego pamiętnego, późnowiosennego dnia stawiła się w moich drzwiach z aktami zawierającymi prawdę. Prawdę nieprzyjemną, ale bardzo przeze mnie pożądaną. Zamknęłam za sobą pewien rozdział.


To miał być spokojny spacer po Wishtown, odprężenie się od codziennych obowiązków... Gdybym tylko wiedziała, jaki obrót to przyjmie.