Integracja lvl: wishtown

First topic message reminder :

Zadajemy pytanie osobie poniżej, na dowolny temat np. dotyczący jej upodobań, postaci na forum, czy tego co jadła wczoraj na śniadanie. Osoba ta odpowiada zgodnie (w mniejszym lub większym stopniu) z prawdą i zadaje pytanie kolejnej osobie.

Moje pytanie:

Co Cię przygnało na to forum!? :O

Właściwy człowiek we właściwym miejscu.
Welp, mam do nich strasznie mieszane uczucia. Zacznijmy od tego, że nie są niezbędne. Każdą postać można poprowadzić dobrze bez ani jednej pornofabuły. Gdybym chciała, to nie napisałabym na As żadnej, zachowując przy tym wiarygodność postaci poprzez same pojedyncze wtrącenia, w których wspominałabym o jej miłosnych podbojach.
Czy są potrzebne... Nie wiem. Dla mnie służą jako jakieś urozmaicenie, ale możnaby się bez nich odejść. To już zależy od człowieka, bo jedni ich nie potrzebują, a inni opierają na nich całe jestestwo postaci i piszą je non stop :p Ja osobiście miałam dość po dwóch, nie czuję tego, nudzi mnie to, nie umiem opisywać w pasjonujący sposób, nie kcę. Nie uważam jednak, żeby moja niechęć wpływała znacząco na As, która nadal (z pewnymi przerwami uwarunkowanymi fabularnie) chce zaliczyć pół miasta. Wyrodne dziecko.

Czy zgodziłabyś się na ingerencję Mistrza Gry, wiedząc, że może on zrobić z Twoją postacią dosłownie wszystko? Czy jesteś raczej dobrą mamą, która nie da tknąć swoich dzieci i zrobić im krzywdę?

Nie. Jestem wyrodną mamą, która jako jedyna może maltretować swoje dzieci. @w@
Wynika to z mojego mocno specyficznego (chyba) jak na gatunek pbf podejścia do postów - kiedy piszę, jestem reżyserem. Lubię decydować o tym, jak moje postacie zareagują na daną sytuację, jakie konsekwencje poniosą i jak to potem wpłynie na ich osobę. Wmuszenie mi czegokolwiek na ogół równoważne jest z utratą przyjemności z pisania, szczególnie jeśli cudza decyzja zepsułaby mi plany na przyszłość postaci. Czasem jestem dzielna i potrafię zdobyć się na fabułę z MG (bo wymaga tego rozwój postaci lub dla urozmaicenia raz na 10 lat), ale nawet wtedy nie jestem chętna do oddania się całkowicie cudzej decyzji i wznoszę mury obronne granic mojego pisarskiego terytorium. .3.


Czy zapoznajesz się dokładnie z kp postaci, z którą masz pisać, czy wolisz poznać ją poprzez grę?

W miarę dokładnie. Takie rzeczy jak wygląd, charakter czy umiejętności czytam dokładnie natomiast zazwyczaj nie czytam historii bo zwyczajnie jestem na to za leniwy.

Musisz wybrać grę inkwizytorem/wiedźmą. Którą grupę wybierasz i dlaczego Inkwizycję? Hue, hue, jajcowałem. Dlaczego tą a nie inną grupę?

Oczywiście, że Inkwi <3. To takie słodkie, bezbronne bułeczki, po których stronie należy stawać! >U< Serio, uważam, że Inkwi jest bardziej przegraną stroną. Musi odwalać brudna robotę, nikt nie lubi inkwizytorów, no i trzeba zgrywać zwyrolów, co momentami jest trudne, o. Rzekłam.

Co w wykreowanej przez Ciebie postaci (niekoniecznie tej, którą grasz teraz) byłoby dla Ciebie największym wyzwaniem? Chodzi mi o charakter, historię. Czego byś się nie podjęła/podjął?

To jest to, co już kiedyś gdzieś mówiłam: nie umiem grać postaciami z problemami psychicznymi, których nigdy nie byłam świadkiem lub sama nie miałam. Jeśli już się z nimi spotkałam, to spoko, robię dodatkowy risercz i jestem gotowa do gry. Gdybym jednak miała pisać postacią z, powiedzmy, schizofrenią, jeśli nigdy nie miałam z nią do czynienia, nie umiałabym. Chyba, że bardzo karykaturalnie, opierając się na stereotypach i schematach, ale nie umiałabym wziąć tego na poważnie.
Cała reszta spoko, mogę prowadzić postać faceta o kompletnie odmiennym systemie wartości niż mój, innym charakterze i tak dalej. Mogę mieć przez to kaca moralnego (na przykład jak mam świadomość, że moje "dziecko" właśnie kogoś zabiło albo zrobiło coś innego, czego ja nigdy bym się nie dopuściła), ale będę umieć tak grać. Seryjny morderca? Jasne. Człowiek z rozdwojeniem jaźni? Nie, chyba że dla śmieszków i jednorazowo.

Jako, że nadchodzą święta (za miesiąc, ale ćśśś), opisz swoje wymarzone Boże Narodzenie >w<

Gdybym miała opisywać swoje wymarzone święta, zaczęłabym od tego, że cenię ludzi. Ludzi, którzy podali mi pomocną dłoń, kiedy sobie nie radziłem, kiedy byłem sam, i, co ciekawe, to właśnie przypadkowe spotkania wpływają na nasze życie. Chodzi o to, że kiedy wyznaje się pewne wartości, nawet pozornie uniwersalne, bywa, że nie znajduje się zrozumienia, które by tak rzec, które pomaga… się nam rozwijać...
Dobra, żarcik astronaucik xDD
Generalnie święta powinny być rodzinne, cieplutkie, przy kominku i z bałwankiem za oknem. Co ostatnio bywa ciężkie, bo nie przypominam sobie, żeby w ostatnich latach padało w te dni xD. No i z workiem prezentów od każdego dla każdego. >3<
Nie czuję się jakoś mocno zobligowana do odpowiedzi, temat jest martwy od roku, więc pozwoliłam sobie dobyć złotą łopatę i własnymi rączkami odkopać (tak naprawdę to uciekam przed odpisem, ale ciii, nie mówcie Fannemu). Nie bijcie, ja tylko chcę integracji. ;-;


PYTANIE! Co robisz, żeby uniknąć odpisywania? xD

Mówisz o tym użytkownikowi, przed którym uciekasz i wyjaśniasz, dlaczego to robisz? ;>

Ja przed nikim nie uciekam! (Jak się dowiedział... >.>""") *chowa się za ścianą dla bezpieczeństwa*
A skoro tu piszesz, to odpowiedz na pytanie i zadaj swoje. :>

Znikam z forum na trzy miesiące xD


PYTANIE: co robisz, żeby wbić golda grając w teamie ze zwierzętami?

Staram się zachować spokój, wyciszam czat, a później odinstalowuję tę grę, wywalam laptopa za okno, zmieniam tożsamość i uciekam na Karaiby, żeby żaden znajomy mnie nie rozpoznał i nie zaciągnął znów do tej gry.


Gdybyś miał/miała do wyboru odpis na fabule a wysprzątanie całego mieszkania, to zacząłbyś/zaczełabyś najpierw od kuchni czy łazienki?

Od salonu. Zawsze zaczynam od salonu

Gdybyś miała do wyboru mocno kopnąć w tyłek swojego najlepszego przyjaciela, a odebrać milion dolarów, to w który pośladek byś go kopnęła?

Zajebiste pytanie xDDD

W lewy? Albo bym się obudziła. xd


Dobra, coś poważnego, może ktoś się zachęci do odpowiedzi.
Co myślisz na temat długich postów? Powód do dumy, mordęga przy pisaniu i czytaniu, czy coś jeszcze innego. Są potrzebne, czy lepiej pisać krócej i częściej?

Krócej i częściej. Ale też, żeby nie były to posty na 3 linijki. Elaboraty na 4 strony A4 są męczące zarówno przy czytaniu, jak i odpisywaniu. Dodatkowo, jeśli bym chciał czytać książkę, to bym sobie czytał książkę.

Co sądzisz o postaciach, tzw. Mary Sue?

Jako że temat umarł – to pozwolę sobie na mały wywód w tej kwestii >:0

A więc (nigdy nie zaczynaj zdania od „a więc” >:I), ponieważ mawiają, żem osoba o analitycznym umyśle, ukochałem sobie, z bliżej nieznanych mi powodów, zależność przyczynowo-skutkową. Usilne próby jej zwalczania — tej miłości — wciąż są tylko próbami, więc będę odpowiadał z pozycji stanu w jakim się teraz znajduję.
Jako że jestem głupi, rozpocznę od zaciągnięcia definicji z wikipedii <:)

Wikipedia, wolna encyklopedia napisał:

Nie ma określonego wzorca, który pozwalałby z całą pewnością stwierdzić, jaką postać możemy nazwać Mary Sue. Najczęściej przyjmowany jest wzór pięknej femme fatale, która posiada niemalże wyłącznie same zalety i odnosi nieustanne sukcesy. Postać określona tym mianem może być nią jednak nawet wówczas, gdy wady posiada – jest ich jednak zbyt mało lub są zbyt nikłe czy tuszowane, aby można było uznać postać za rzeczywistą.

Terminem Mary Sue można jednak określić również postać z pozoru negatywną o nierzadko tragicznej przeszłości. Najczęściej są to postaci skrajnie przerysowane: morderczyni, ofiara gwałciciela bądź przemocy w rodzinie, niemająca przyjaciół, źle się ucząca, ubierająca na czarno, buntująca się przeciwko wszystkiemu. Taką Mary Sue najprościej rozpoznać po typowej dla tego podgatunku arogancji i ironii w wypowiedziach oraz po rzekomo zimnym sercu.

Kończąc wywód, nie mam nic przeciwko takim postaciom. Ale…
…
Takie osoby też istnieją — o tragicznej przeszłości, bez skrupułów, czy przysłowiowe ideały, które być może nie trafiły na sytuację, która mogłaby ich przytłoczyć. Niestety w prawdziwym życiu rzadko kiedy można liczyć na odpowiedni tok wydarzeń, a sytuacje prawdziwej eksplozji uczuć konkretnej jednostki mogą nawet nie wystąpić. Dlatego mamy opowieści, by ukazywać te wydarzenia z najbogatszej perspektywy, a nie losowej, jak w przypadku naszego życia.
Przyczynowo-skutkowość… jeśli jest to jestem jak najbardziej na tak. Pamiętajmy, że niektóre zalety zazwyczaj wykluczają się nawzajem albo zależą jedynie od punktu widzenia. W ten sposób osoba, która ma przez całe życie szczęście, zazwyczaj nie jest inteligenta, bo zwyczajnie nie musi. Ktoś cierpliwy może okazać się po prostu tchórzem. Odważny wykazać się brawurą. Z drugiej strony, imo odpowiednie wykorzystanie własnych wad może prowadzić do znacznie większych korzyści od tych, co oferują alternatywne dla nich zalety. Więc strach skuteczniej powstrzyma cię od podjęcia ryzyka niż ostrożność. Leniwość może odnosić się do wielu aspektów prócz niechęci wstania z łóżka i wzięcia się do roboty ):C. Największą wadą osoby bez wad może się okazać brak ich posiadania.
Przyczynowo-skutkowość…cz2… Coś kojarzę, że przy takich postaciach mogą też występować skrajności, w których to wręcz wydaje się, że to świat pisany jest pod działania postaci, a nie na odwrót. To czasami jest dobre, jeśli pozostaje w granicy „możliwe do wykonania” – złe, gdy wszystkie błędy w odgrywaniu/opisywaniu (czyt. opis postaci niezgodny z działaniami podjętymi przez gracza/pisarza) są tuszowane nadzwyczajnymi okolicznościami. Nie zrozumcie mnie źle! Nadzwyczajne okoliczności są bardzo fajne, ale gdy faktycznie są nadzwyczajne i prowadzą do jakiegoś eventu. Btw. ostatni Dragon Ball (Super) nauczył mnie, że to, co mówią o sobie postacie (i o innych) może znacznie się różnić od tego jakie naprawdę są, a nawiązując do tematyki pbf – postać gracza nie jest taka jak zostanie opisana w kpejce, a taka jak zachowuje się na fabule >:}


Pytanie ode mnie:
Co sądzisz o koncepcji zmiany struktur forumowych pod wpływem działalności użytkowników? Wiadomo, że eventy mają zazwyczaj moc wprowadzania wielkich zmian, ale co z fabułami wpływowych graczy, którzy mogliby podjąć kroki, które na zawsze zmieniłyby lore Wishtown… (np. wprowadzanie broni inkwi do ogólnego obiegu, założenie nowej frakcji, która np. skupiałaby się na mordowaniu cywili/ inkwi przez osoby niezwiązane z wiedźmami, rozłamy w inkwi lub u czarownic… całkowite zniszczenia niektórych lokacji …)

Jeśli byłoby to sensowne, spotkało się ze zgodą i aprobatą użytkowników oraz nadało dynamiki, to yup, jestem za.

Co musiałoby się stać, by twoja postać osiągnęła pełnię szczęścia?

W każdym przypadku moich postaci, ich pogląd na szczęście jest inny od mojego spojrzenia na ich szczęście xD.
Przykładowo, Selene uważa, że jedynie zemsta, wybicie wszystkich wiedźm, totalna wygrana Inkwi może przynieść jej szczęście. A ja sądzę, że może znaleźć swoje spełnienie, gdy pozna prawdę o mamie, pogodzi się z tym, z czym wojowała pół życia i odpokutuje część swoich win. Podobnie jest z Lynnem i Lo; ich stan wiedzy nie sięga tak daleko, by mogli dążyć do prawdziwego szczęścia, które zgotuję im JA (˵ ͡° ͜ʖ ͡°˵)

Co sprawia, że pisana sesja jest wyjątkowa?

Przede wszystkim chęć do pisania jej. Jeśli obie osoby (lub więcej) są faktycznie zajarane tym, co mają napisać, to dla mnie jest wyznacznik fajnej fabuły. Dla mnie też sporo pomaga względne zaplanowanie jej, żeby wiedzieć w miarę co pisać, bo dzięki temu jestem w stanie robić lepsze i bardziej szczegółowe opisy, dzięki czemu mogę nawet wrócić do niej po latach i się jej nie wstydzić, co dla mnie jest całkiem wyjątkowe :p

Gdybyś miał/a w jakiś sposób rozwinąć swoją postać fabularnie, co byś zrobił/a?

To bardzo dobre pytanie, bo zazwyczaj nie myślę za dużo o tym, co później. Ale chyba nawet mam odpowiedź, więc polecimy z całą trójką!

Zaczniemy od Lilith. Nie to, że ją faworyzuję, ale z nią jest najłatwiej i w sumie dziecię się nawet rozwija! Sprawę przeszłości ma już prawie kompletnie za sobą, bo wie, jak to dokładnie było z jej ojcem, jeszcze tylko niech się trochę otworzy, polubi się ze swoimi uczuciami zamiast się od nich odcinać (zwłaszcza że nie jest w tym idealna), zbliży się do paru osób i ze straumatyzowanej bułki stanie się całkiem szczęśliwą bułką, z lubą i paroma znajomymi. A, no i wilczy Koszmar jako jej kochany pieseł. Całkiem wholesome ending, if you ask me. Ale najpierw musi jeszcze trochę posmucić. Ach, no i niech coś odkryje, pomoże ludziom, może nawet obudzi w sobie coś na kształt zdolności przywódczych (z naciskiem na "coś na kształt"). Co potem? Czy sielanka może trwać w nieskończoność? Oczywiście nie, ale nad tym, jak znowu utrudnić jej życie, będę się zastanawiała za najszybciej dwa lata xD.

Merv... Och, Merv, stworze idealny do pisania czegoś niekoniecznie poważnego i rozwijającego, przez co zaniedbuję twój rozwój właśnie. No, ale co za dużo, to niezdrowo. Tej pani przydałoby się wyciągnięcie przeszłości i związane z tym kłopoty, może nawet spore (wink wink, Inkwi). Powolutku też dorasta i na pewno w tej kwestii chciałabym jej dać trochę rozwoju, nastolatkowy bunt w wieku teoretycznie dwudziestu lat, "jestem przecież dorosła, mamo". Tak, taka będzie od następnych fabu, *zaciera ręce*. Poza tym czas, by przyznała sama przed sobą, że przywiązała się do Wioski Czarownic. Może kiedyś z jakiegoś powodu fochnie się lub będzie się bać, że coś sknoci, weźmie graty, posiedzi trochę w Cyrku, po czym dojrzeje do tego, że w końcu znalazła swój dom w wiosce, a tamtejsze wiedźmy to jej rodzina .///.. To by było całkiem urocze, do rozważenia. A, no i musiałabym przemyśleć jej obecną pozycję w półświatku i dopracować sobie jej przeszłość.

Oki, tamte panie prędzej czy później doczłapią się do good endingu, ale Sophie raczej przetańcuje prosto w objęcia bad endingu. Na razie wiele nią nie pisałam, ale myślę, że ma predyspozycje do pogrążania się w jakiejś swojej wersji świata. Nim jednak spadnie na dno, wzleci tak wysoko, jak będzie mogła. Pobawi się, zdobędzie pewną pozycję. Czy jest dla niej jakiś ratunek? Magia przyjaźni! Zakazana miłość z wiedźmą byłaby zbyt oklepana i totalnie nie w jej stylu (myślę, że w przypadku Soph w grę wchodzi tylko fascynacja i jakaś niszcząca relacja dla obu zainteresowanych), ale gdzieś w serduszku Levine czai się troszeczkę dobra i szansa na zdobycie dwóch-trzech bliższych osób (zwłaszcza spod znaku "kto się czubi, ten się lubi... nawet jak czasem się jednak nie lubi" czy też relacja z jakimś niewinnym promyczkiem słońca). Tak, to by mogło ją choć trochę uratować i "polepszyć". Ale najpierw musi wejść na szczyt, po czym przywalić z niego w dno. Can't wait.

Pytanie! Co jest największą tragedią, jaka może spotkać twoją postać?

Jeśli wziąć pod lupę tragedię, do której ja jako gracz nie chciałbym dopuścić do brak nowych postów, pourywane fabuły w najlepszych momentach, niespełnione plany na wątki — dlatego staram się plany wypełniać jak najszybciej i nie myśleć zbyt długo w przód.

Jeśli chodzi o sytuacje, które definitywnie nie chciałyby się znaleźć moje postaci. To chociaż lubię je traumatyzować i doprowadzać do płaczu, do niektórych rzeczy samemu bym się nie posunął, ale z czyjąś pomocą wink wink.

Najgorsze, co mogłoby spotkać rodzeństwo to postawienie ich przeciw sobie. Jeszcze nie wiem jak bardzo trzeba by spaczyć Leszka i wymazać z pamięci wspomnienia Ani, by to mogło mieć miejsce, ale scena w którym jedno morduje drugie, a potem uzmysławia sobie swój błąd… myślę, że to mógłby być koniec. Nie ważne czy postać, która „wygrała” zaraz potem skróciłaby swoje życie czy kontynuowałaby je w wiecznym nieszczęściu i poczuciu winy. Jeśli kiedykolwiek miałbym kontynuować, time-skip musiałby być dłuższy niż kilka lat.

W przypadku szwaczki, Angel. Tutaj jest trudniej. Jej umysł nie jest zbyt silny, więc mogłaby dać się kontrolować Koszmarowi, z zimną krwią zabić kilka najbliższych sobie osób. Następnie zostać złapana przez Inkwizycję, być utrzymywana przy życiu na siłę i poddawana eksperymentom. Odrodzić się jako maszyna do zabijania. Dowiedzieć, że jej miniona miłość, Argente, nadal żyje i następnie zostać zmuszona do wyboru: zabić ją czy skazać wiele tysięcy istnień na zagładę. Następnie powoli zmieniać swój mindset. Stać się oddanym zabójcą wiedźm niezależnie od podjętego wcześniej wyboru, uwierzyć w słuszność swoich przekonań. Pod koniec swojego długiego życia zrozumieć jak bardzo błądziła. No trochę pofantazjowałem… nie życzyłbym tego Angel, niech lepiej zakumpluje się z wiedźmami i zostanie zabita przez Inkwizycję. Taaa… zdecydowanie najgorsze byłoba ewolucja w postaci, w której sama uznałaby, że chce zabijać wiedźmy i do tego wróciłaby do dworskiego życia, z którego uciekła. Takie zaprzeczenie samej sobie i wszystkim dotychczasowym wyborom.

Wymień i scharakteryzuj krótko wszystkie pomysły na postać, jakie chodzą ci po głowie/ masz je gdzieś zapisane. Trzeba też się przyznać do swoich postaci i npc >:C

Mam etap potrzebowania atencji, więc spełniam obietnicę i zbieram w jedno miejsce moją połowę populacji Wishtown.

Zacznijmy powoli, od zrobionych, zaakceptowanych postaci~
W kolejności tworzenia:

1. Elaine
    Moja pierwsza postać. Weszłam na Wisha, przeczytałam opisy ras i zaraz przyszła inspiracja i strzeliła mnie pałką w łeb. Stwierdziłam, że tak, totalnie muszę, teraz natychmiast zrobić postać nosiciela który oszalał przez Koszmary. I zrobiłam. Pisało się nią ciekawie, choć ciężko.

2. Fiona Everdell
   Chyba ze dwa/trzy dni po zrobieniu Elaine stwierdziłam, że chcę złodupca z Inkwizycji. Był chyba moment, kiedy chciałam zrobić Fionę mistrzynią, ale się z tego wycofałam. Nie wiem, czy ktokolwiek o tym pamięta, ale wolałam wtedy stronę Inkwizycji. A potem zrobiłam Vivian.

3. Vivian Lambert
   My precious child, w którego fabułach i rozwoju się już totalnie pogubiłam. Miała być bardzo negatywną postacią, typową złą wiedźmą (w końcu byłam proInkwi), miała mieć Get Jinxed za motyw muzyczny, ale im bardziej próbowałam wymyślić backstory, tym bardziej wychodziło tragiczne i w końcu bardzo bardzo oddaliłam się od pierwotnego zamysłu. Z innych ciekawostek: nowsi gracze pewnie nie wiedzą, ale nigdy nie udało mi się spisać pełnej historii Vivian (ale wciąż próbuję, czasem). Druga wersja miała 12 stron Worda i był to tylko etap dzieciństwa. Pierwszą wersję odrzuciłam szybko, choć ją skończyłam, bo zupełnie zmieniłam zamysł. W niej Vivian miała być w Cyrku od jakiś trzech lat i miała być ex Diamentem. Zrezygnowałam z tego, bo nie chciałam, żeby ktoś potem musiał się dostosowywać do mnie ze swoją kartą postaci (i do dnia dzisiejszego nikt by nie musiał).

4. Charlie
    Miała być cyrkówką z mocą ukazywania zwykłym ludziom Koszmarów przy pomocy muzyki. Miała być ruda. Jest blond włóczykijem ze źle przemyślaną mocą. Eee... profit?

5. Ananke
    Po dzień dzisiejszy zadaję sobie pytanie, czemu nie napisałam historii, że poprzedniej królowej się umarło i Ananke jest wybraną następczynią. Nie musiałabym wymyślać nic z przeszłości zamczyska, a przynajmniej nie w takim stopniu. Zrobiłam jak zrobiłam i teraz wisi nade mną nienapisana teczka : )


Skoro to mamy z głowy, pora na najgłówniejszych npców. Wszystkich nie wypiszę, post ma podobno jakiś limit znaków czy coś ;;

Vivian
-> Melva - agresywna, ognista wiedźma. Odsyłam do sabatu~
-> Maria - siostra Melvy, wiedźma powietrza, która złożyła sobie samej śluby milczenia. Spokojniejsza niż Melva, ale stoi za siostrą murem.
-> Jenica - taka tam pustelniczka z lasu, której życiowym powołaniem jest organizowanie sabatów. Nie na każdym dochodzi do samosądów na Inkwi, obiecuję, panie władzo.
-> Carina - młoda wiedźma z okolic Wishtown, moce telekinetyczne. Trochę taki śmieszek, trochę znudzona swoim życiem, trochę potrzebuje zastrzyku adrenaliny.
-> Evelyn Lambert - viviankowa mame.
-> Dhalia - viviankowa miłość życia, podobno. Francuzka, support/healer, nigdy nie miałam idealnego pomysłu na moc, więc tak to wisi.

Ananke
-> Amber - ex cyrkówka, wincyj będzie na rekrutacji Asztaro : )
-> Echo - tak samo, wincyj na rekrutacji Asztaro, czytajcie fabuły, ściąga pojawi się później : )
-> Nienazwany jeszcze npc (od momentu napisania pierwszej wersji tego posta wymyśliłam jej imię, a potem zapomniałam.)
-> Pan czarownik, bo mam niecny pomysł, tablicę na pinie i za dużo lenistwa, by w końcu to ogarnąć do końca.
-> sto tysięcy innych npców, którzy mają za zadanie po prostu tworzyć życie w zamczysku
-> tajne npce, o których nie mogę mówić, bo są mi potrzebne do niespodzianek w fabułach
>:3C

Fiona
-> Hope Hamilton - wiedźma, która zakręciła Fionie w głowie bardziej, niż powinna. Spiskowała z kimś tam, podobno.
-> Alexander Hay - wuj grabarz, może będzie więcej na retro z Szywką.
-> Felix - taki tam grabarz, narodził się na retro, miał jakieś tragic backstory, stwierdziłam, że szkoda go zostawić na retro, więc muszę go dopracować i ożywić z powrotem;




Jesteście jeszcze ze mną? Jeśli tak, to teraz pora na...

NIEZROBIONE POSTACIE AAAAA

-> Madeline/Henrietta Blackwell <-
    Dla mnie w pewien sposób legendarna już postać. Wszystko zaczęło się od postaci Madeline, która miała być wiedźmą z mocą odczytywania przeszłości i sporadycznie przyszłości przy pomocy dłoni. Miała mieć tragiczne backstory (jak 90% moich postaci) i poparzone nogi. Pierwsza wersja Mad powstawała tuż przed Vivian albo tuż po Vivian, nie pamiętam już. Trochę czasu minęło i wróciłam do pomysłu, nawet tworząc konto „Henrietta Blackwell”, którym nabrałam wszystkich, że jestem nową osobą, gdzieś mam screeny ;^) Zamiast tamtej Henrietty zrobiłam w końcu Czarli, zaś Mad/Ettie ewoluowała dalej. Przestała być wiedźmą, przez jakiś czas była dziennikarką/aktywistką na rzecz wiedźm, pisarką, był moment, kiedy chciałam ją wrzucić do Inkwi jako buntowniczą panią grabarz, były jeszcze inne, miejskie pomysły. Ostatecznie jej personalia trafiły do zupełnie innej postaci, wiszowej wersji mojej innej oc, niepoprawnej pani detektyw. Kp jest skończona, ale konta raczej już nie zrobię.

-> Rosalind Camberg <-
    Miałam fazę na motyw lady thief i jakoś tak kp zaczęło się pisać, ale się nie skończyło ¯\_(ツ)_/¯

-> Willow Sprucewell <-
    Wynik rozkminiania, że wszystkie moje postacie to stare dupy. Miała być młodą nosicielką z Cyrku, która próbowałaby odkryć, czy jest czarownicą czy nie.

-> Xavier Rashwan <-
    Podejście do postaci mężczyzny na Wishu nr 3. Raczej standardowy pan kat. Nie powstał tylko dlatego, że nie umiałam narysować sobie awatara -w- (plus klasyczne wyrzuty sumienia, że być może mam już za dużo postaci, ale w sumie to nie wiem na pewno, więc będę wymyślać dalej, ale ich nie robić).

-> Diana Mildenhall <-
    Pani pies gończy, łuczniczka, miała być chyba ruda, jeśli dobrze pamiętam, nie chce mi się szukać prawie skończonej kp.

-> Hazel <-
    Z założenia idealna pani żniwiarz. Mam tablicę na pinie. Kp ledwie zaczęte :’ )

-> Victor McBeam <-
    Podejście do męskiej postaci na Wishu nr 2. Chciałam zrobić inteligentnego nastolatka, przytłoczonego przez realia. Może zgarnęłaby go Inkwizycja, żeby wyszkolić na balsamistę? Może inaczej potoczyłyby się jego losy? Kto wie? Teraz nikt już się nie dowie : )

-> Vincent Coffey  <-
    Podejście do mężczyzny na Wishu nr 1. Pan złotnik, czarodziej, który uważał się za nosiciela. Kp skończone. Miał mieć bardzo subtelnie działającą moc szczęścia, chyba subtelnie.

-> Wiktoriańska konsultantka Wishvonu <-
    Nosicielka/człowiek, miała być zielarko-coś tam z wielką pasją do kobiecego piękna w każdym wydaniu (delikatne damy czy napakowane inkwizytorki, żadna by się nie uchroniła, każdej chciałaby opchnąć krem swojej receptury).

-> Pan żniwiarz <-
    Tak. Podejście nr 4. Kp w toku.
: )

Mogło być więcej, ale w tym momencie już nie pamiętam.


Żeby temat nie umarł, to teraz łatwe pytanie, może jeszcze nikt go nie zadał, bo nie chce mi się sprawdzać:
Jakie masz źródła inspiracji do tworzenia postaci?